Hσουν και θα είσαι σταθμός στη ζωή μου. Ο αέρας που αναπνέω το φώς στα μάτια μου
οι παλμοί της καρδίας μου. Κάτι ωραίο μεγάλο βαθύ συναίσθημα, που πονάει που δεν σε εχω έστω για λίγο. Μου λείπει τόσο πολύ η φωνή σου, το γέλιο σου, το μορφάκι
των χειλίων σου. Είσαι τόσο πολύ στο είναι μου, οξυγόνο να υπάρχω. δε φοβάμαι να το πω
γιατί ξέρω. Ξέρω πόσο πολύ σε αγάπησα. Εσύ δεν σκέφτεσαι έτσι, ίσως οχι, ίσως ναι. Ομως
αισθάνομαι οτι κάτι υπάρχει μέσα σου για μένα. Ισως να μη θέλεις να το νιώσεις το κρατάς
φυλακισμένο στο δήθεν και στο πρέπει. Δε θέλησες να ταξιδέψεις στα μάτια μου, να γνωρίσεις τη ψυχή μου, να καταλαβείς πως είναι μακριά σου. Συνεχίζω να υπάρχω, να γελάω, να προσποιούμαι οτι ολα είναι ωραία δε μου λείπει τίποτα. Μέσα μου υπάρχει ενα κένο ενα απέραντο σκοτάδι κλάμα βουβό πληγωμένη ψυχή ψάχνει κάτι να πιαστεί να σταματήσει να βουλιάζει.